Veel mensen, jong en oud hebben het gevoel dat ze ‘vast’ zitten, Vast in blokkades en belemmeringen, het negatieve. Zo noem ik het maar want zo heb ik het zelf ervaren. Het gevoel dat je een donkere, dikke deken om je heen hebt. Je zit in een donkere tunnel, of gat, zonder licht. Alleen, eenzaam. Zo voelde het voor mij. Ook al waren er altijd mensen om me heen. Zo voelde het. Zo zinloos. Zo waardeloos. Wat er exact aan de hand was, ik wist het niet. Hulp was er niet echt, niet de hulp die ik blijkbaar nodig had.