Hoe was jouw leven toen je jong was?
Toen ik jong was, laat ik maar even de leeftijdscategorie 18-20 jaar nemen, was ik niet jong meer. Natuurlijk wel gezien mijn kalenderleeftijd, en uiterlijk ook, maar emotioneel….. Emotioneel was ik ouder, wijzer, vermoeid ook. En achteraf gezien zelfs uitgeblust. En dat is niet gezond op zo’n jonge leeftijd. Maar dat geldt niet alleen voor mij destijds maar ook voor vele anderen. Het is iets van alle tijden.
♥ Omdat je als jongere soms teveel voor je kiezen krijgt.
♥ Teveel verantwoordelijkheid hebt of voelt.
♥ Te jong met verlies en afscheid, de dood te maken hebt.
♥ Omdat je je eenzaam voelt, heimwee, spanning, je zorgen maakt.
♥ Omdat je als jongere teveel hooi op je vork neemt.
♥ Of omdat je net als ik ZELF bepaalt, de omgeving vindt dat maar niks.
♥ Omdat je ZELF besluit om de regie te nemen over jouw toekomst.
Het leven leiden zoals dat bedoeld is
Dat was en is nog steeds best een dingetje, een ook dat is van alle tijden. Het was meer dat we ons leven leidden zoals we dachten dat het moest, zoals het hoorde. Afhankelijk van hoe onze ouders dat weer van hun ouders hadden geleerd. Of hoe bewust je ouders waren. We zijn in feite geconditioneerd, wat later vaak resulteert in onbewuste blokkades.
In de meeste gezinnen werd je niet bepaald aangemoedigd een leider te worden, belangrijker was te gehoorzamen, leiderschap te accepteren en in mijn ogen daarmee een lijder worden. Misschien was dat in jouw gezin anders?
Bij ons was geld altijd een punt. Er was nooit genoeg. En als hooggevoelig** kind voelde je dat probleem haarfijn aan. Je vroeg gewoon niets voor jezelf, je zeurde niet. Je verdween in je eigen fantasiewereld. Je best doen een lief kind te zijn.
En als jong kind ging ik al kranten bezorgen op mijn achtste. De aardappelen en de tulpenbollen in als je 12 jaar was en de fabriek in op mijn 14/15e jaar. Zo ging dat. Zelf je eigen geld verdienen. In die jaren heb ik een flink aantal diploma’s gehaald omdat ik toch besloot voor het leiderschap te kiezen. Ook al was dat niet echte een bewuste richting. …….Misschien ook wel. Ik wilde meer worden dan ik was.
** die hooggevoeligheid, dat weet ik nu natuurlijk, toen was daar nog niets over bekend. Toen was je anders, raar, een drama queen, een aansteller.
Zwaar, moeilijk maar ook prachtig
Makkelijk mijn keuzes om mijn eigen weg te gaan? Nee absoluut niet. Maar het heeft me rijk gemaakt. Niet in geld uitgedrukt. Nee het heeft me qua levenservaring, kennis, leerervaringen en groeidrempels uniek en rijk, megasterk gemaakt.
Het heeft me nooit verhard, nee het heeft me dankbaar en liefdevol, empathisch gemaakt. Ook al heeft dat wel tijd nodig gehad.
♥ Het heeft me geleerd mijn padje weer terug te vinden nadat ik dat lange tijd kwijt was.
♥ Het heeft me geleerd mijn balans terug te vinden als dat weg was.
♥ Het heeft me geleerd verder te kijken dan mijn neus lang is.
♥ Het heeft me wijsheid gegeven, waarvan ik niet wist dat ik ze had.
♥ Het heeft me geleerd vanuit mijn hart en intuïtie te leven.
♥ Het heeft me laten ontdekken welke talenten en gaven ik had.
♥ Het heeft me geleerd hoe ik het geleerde aan anderen mag overbrengen.
♥ Het heeft me geleerd mijn taak en missie vorm te geven.
♥ Het heeft me naar mijn unieke zelf gebracht.
♥ Vrij van depressies, soberheid en burn-out of andere twijfel.
De jongeren van nu
Hebben het zwaar. De volwassenen ook natuurlijk. De huidige situatie is onzeker. We missen de verbinding met andere mensen, school, werk, vrijetijdsbesteding. Letterlijk alles is anders. Onze vrijheid is voor een deel weg, veel mensen zijn eenzaam, lopen op hun tenen, angstig. En hoe gaat onze toekomst eruit zien?
In hun hart willen jongeren hun eigen leven vorm geven, zich ontwikkelen tot de unieke, authentieke persoon die ze in feite zijn. Zeker niet geleefd worden door regels ook al is de situatie even niet anders. Ze voelen veel, kunnen niet alles duiden. Voelen zich vaak onbegrepen, eenzaam. Ze begrijpen zichzelf niet eens.
Somberheid
Dit resulteert in een toename van sombere mensen. Het aantal groeit, dagelijks volg ik de berichtgeving over deze toename, over de specialistische zorg, de wachtlijsten. En dan ben ik ook weer even dat jonge meisje. Ik weet hoe het voelt alsof het gisteren was.
Het verschil is dat ik mijn eigen manier heb uitgevonden om de regie weer terug te krijgen over mijn leven, over al die onzekerheden, die angsten. Uit al die leerervaringen heb ik geleerd hoe ik bij mezelf kan blijven en dat anderen ook kan leren. Die leider te worden in plaats van de lijder. Lijden en angst zet ons vast in het leven.
Trouwens herken jij jezelf in deze tekst? Aanstaande donderdag 14 april om 19.30 uur geef ik een online training. Laagdrempelig via zoom.us Doe je mee? Lees verder