Mensen die ‘vast’ zitten in somberheid, oude patronen, depressie, overmatig piekeren, hebben enkele dingen gemeen. Dit heb ik zelf jarenlang ervaren maar ik zie dat ook bij mijn klanten terug. Wat ze vaak gemeen hebben zijn onder andere deze 14 issues.

Een vol hoofd met….

Dat ze overmatig veel denken, piekeren, zorgen maken, het gevoel hebben dat ze in een kringetje draaien. Is ook zo, hoe langer je in zo’n situatie zit, hoe meer het een gewoonte lijkt te worden, piekeren, het vele denken. Onzekerheid ervaren.

Komen lastig in actie

Misschien af en toe super enthousiast en gedreven zijn maar dat het denken, piekeren, twijfelen weer de overhand krijgt en er gebeurt niks.

Niet bij jezelf

Dat ze niet bij zichzelf kunnen blijven, of in zichzelf het antwoord of de wijsheid zoeken. Maar eindeloos buiten zichzelf op zoek gaan naar hulp, antwoorden, kennis etc. etc.

Zich anders voelen

Ze voelen zich anders, en dat doet iets met hun zelfbeeld en zelfvertrouwen. Ze willen vreselijk graag aansluiting voelen bij anderen maar door gebrek aan inzicht in zichzelf is dat lastig. Bovendien is ieder mens uniek en is geen levend wezen hetzelfde.

Ervaren vaak eenzaamheid en heimwee

Ze voelen zich niet thuis op deze wereld. Sluit uiteraard ook aan bij bovenstaande. Ze hebben geen eigen plekje op deze wereld zo voelt het. Vaak had ik ook het gevoel, en ik ben niet de enige, die hier eigenlijk niet wilde zijn. Ik hoorde hier niet, paste in geen enkel hokje.

Zich dom en slachtoffer voelen

Dat ze zich dom maar ook slachtoffer voelen en daardoor frustratie ervaren. Waarom kan ik het niet, waarom lukt het me niet. En dit kan gaan over alle mislukte pogingen, van afvallen, positief denken, goed slapen, angstig, onzeker tot minder piekeren, assertiever zijn. En wederom wordt er niets ondernomen en blijft de situatie zoals deze is of wordt verergerd.

Weten wat te doen, maar hoe

begrijpen en weten dat ze niet moeten piekeren, dat ze in actie moeten komen, dat ze niet vast moeten blijven zitten etc. etc. Ze weten het exact maar het lukt gewoon niet. Ook begrijpen ze dat ze lichamelijke klachten krijgen of meestal al hebben door hun eigen mentale toestand maar ze komen er gewoon niet bij. Je lichaam is je gids in zo’n proces en vertelt je wat en wanneer er iets mis is.

Gevoel van ‘het’ is ongrijpbaar

Dat ze het gevoel hebben, weten, dat er ‘iets’ is waar ze niet bij kunnen komen. Dat ‘iets’ is ongrijpbaar. En het maakt onzeker, want wat is dat precies. Waarom weet je niet wat het is. Waarom kun je het niet oplossen of verwijderen. What the F**ck is er met me aan de hand. En het doet zoveel pijn en geeft zoveel verwarring, emoties.

Oude rare dingen

Dat ze meestal last hebben van ‘oude’ angsten en oude patronen, contracten. Een vage categorie op zich omdat je onbewust weet en ervaart dat het oude meuk is maar dat het ook voortdurend opduikt en je saboteert als je de moed bijeen hebt geraapt en toch stappen wilt gaan zetten.

Last maar zeker niet least

De situatie verergert alleen maar, het wordt niet beter. En het lijkt of voor jou de hulp niet bestaat. Gewoon nergens iemand die jou kan helpen. Wanhoop, uitzichtloos en machteloos zo voelt het. Dat vastzitten.

Wat ook zeker bij dit stukje not least hoort is dat ik bij dit soort mensen die bij mij komen voor ondersteuning enorm veel (veer)kracht zie. Het zijn vaak zeer krachtige mensen die veel hebben meegemaakt in het leven. En het mooiste moment voor mij en voor hen natuurlijk is het moment dat ze dat zelf voelen. Die kracht, die power, die balans, zichzelf!