Hoelang blijf jij in je gevangenis?

Breek jij de tralies van je comfortzone? Of blijf je zitten in die gevangenis van angst, regels, oordelen, verwachtingen, zekerheid? Van jezelf en van anderen?

We zijn hier echt niet alleen op deze wereld om gevangen te blijven zitten. Nee we zijn hier om een boeiend leven te leiden. Te leren, ervaren en te genieten. Bevrijd van ideeën over zekerheden. Pas als je je niet meer focust op zekerheid ben je vrij. Leef je leven zoals het bedoeld is.

Ooit verlaten we dit leven, deze wereld.

We gaan allemaal dood, dat staat vast.
Wanneer weten we niet, naar leeftijd wordt niet gevraagd.
Ook niet of het ons wel uitkomt.
Het einde komt vrijwel altijd onverwachts, vaak terwijl we nog zoveel plannen hebben.
Plannen waarvan we vaak hebben gezegd…….
♦ ‘dit komt morgen wel’, of
♦ ‘ik doe het later zodra…’
♦ ‘Later als ik met pensioen ben.’
♦ ‘Als ik dit heb bereikt dan…’
♦ “Zodra de kinderen klaar zijn met hun studie.’

Vaak gaat een ander eerst denk je, hoop je.
Maar stel dat er geen morgen is, dat er nooit een morgen komt? Dan is jouw leven een weggegooid leven.  Zonde toch?

We blijven dromen, we blijven gevangen.
We blijven voorzichtig en verstandig ons ding doen. In de hoop dat het allemaal goed voor ons uitwerkt over bijvoorbeeld twintig jaar, later.
We doen precies wat een ander van ons verwacht, denken we. We ‘moeten’ nog even……
In onze eigen gevangenis van schijnveiligheid, schijnzekerheid.
De gevangenis van onze verslaving aan comfort en materiële dingen.  Want wat gebeurt er eigenlijk als we ons leven anders gaan leiden? Geen denken aan.

Maar wees nu eerlijk, wat weerhoudt jou om te doen wat je eigenlijk zielsgraag wilt?

Kies jij voor angst of vertrouwen?

Is dit jouw gevangenis?
♦ Het materiële, alles wat je graag wilt bezitten;
♦ De verwachtingen van anderen;
♦ Jouw angst voor het oordeel van anderen? Doe maar gewoon…
♦ Schaamte om echt uit ‘de kast’ te komen als jezelf;
♦ Het inkomen waar je aan gewend bent;
♦ De veiligheid; voelt als een gespreid bedje en alles is geregeld?
♦ Onze carrière, de vaste baan, de schijnzekerheid die je nu ervaart?
♦ De regels en normen, tradities waarmee we zijn opgegroeid.
♦ Alles waar jij en je gezin aan gewend zijn geraakt.

‘Hier hebben we nu zolang en hard voor gewerkt, dit willen we niet kwijtraken’ zijn argumenten die ik vaak hoor.

‘En geloof draait niet om angst maar om vertrouwen.
En wat ik ontdekt hebt, zodra ik in vertrouwen leef, opensta voor alle mooie dingen, dan gebeuren ze ook.’

De angst om dit alles kwijt te raken als je echt gaat kiezen en stappen gaat zetten om je hart te laten spreken. Angst sluit je af van datgene wat je diep in je hart zielsgraag wilt gaan doen. Want tegelijk weerhouden al die regels van buitenaf, al die angsten jou om jezelf echt te leren kennen als uniek, bijzonder, authentiek mens. Jouw essentie. Want wie ben je nu eigenlijk echt?

De angst om blauwe plekken, schaafwonden op te lopen, en ja die zul je ook echt gaan oplopen als je uit je comfortzone gaat. Wanneer je de tralies een voor een gaat openbreken. Als je niet meer zo verstandig en voorzichtig bent maar besluit om je hart te volgen. En die blauwe plekken zijn het meer dan waard wanneer je je uit die gevangenis hebt bevrijd. Het zijn echt trofeeën die je uit je gevangenis hebben geholpen. Die je mee hebben genomen naar jouw echte leven.

Laat het lekker stromen in je leven

Verwelkom onverwachte situaties in je leven.  Wees alert op wat er op je pad verschijnt aan prachtige ‘toevallige’ onverwachte momenten, onverwachte ‘cadeautjes’. Door je vast te houden aan wat is, ontsnappen deze prachtige signalen aan je aandacht.
Ieder die stukjes met je meeloopt, of de vriend die juist wegloopt of op je pad komt, is een Engel die je steunt, je helpt! ‘Toeval bestaat niet’ is mijn mantra geworden.

Een grote nadenker

Of een soort opdracht, wake up call, wat je wilt. Wat ik mijn klanten wel eens vraag?

Stel je voor…….

Dat je de leeftijd van 70 hebt bereikt.  Je hebt als je geluk hebt nog een poosje te leven maar het einde kan ook heel snel komen. Wanneer jij aan beurt bent, weet niemand.
Sta eens stil bij het leven dat je achter de rug hebt. Ben je tevreden met wat je allemaal hebt bereikt, hebt gedaan? Had je misschien dingen heel anders willen doen, achteraf….
Stel je zelf eens vragen zoals hieronder beschreven. Beantwoord ze eens.

1. Heb je alles gedaan wat je had willen doen? Heb je een fijn gezin, een leuk leven met ze geleid? Hebben jullie veel tijd samen doorgebracht? Was er harmonie en liefde binnen het gezin?
2. Wat voor ouder was je? Hoe vond je het om ouder te zijn? Was je liefdevol, streng, te toegeeflijk, of had je het gevoel dat iedereen een loopje met je nam. En liet je de zorg over aan je partner.
3. Hoe was de relaties tussen de kinderen als je die hebt? Hield je stiekem ook meer van de ene dan van de andere? Of had je een voorkeur? Deed je wel eens iets samen met een van de kinderen. Hadden jullie misschien een vast uitje als ouder en kind.
4. Hoe zag jullie dagelijks leven eruit? Was je veel aan het werk? Verdienden jullie goed? Werkten jullie allebei misschien en werden de kinderen door de oppas of opvang opgevangen als jullie werkten? En wat deden jullie in de weekenden, hoe zagen die eruit?
5. Woonden jullie in een mooi huis? Was het financieel allemaal goed te doen of hadden jullie zorgen?
6. Hoe ging het met hobby’s, een sociaal leven, uitjes, vakanties en dergelijke? Hoeveel ruimte was er voor jou, voor de anderen om te doen wat ze heel graag wilden doen. Was er geld voor om de kinderen te laten kennismaken met diverse sporten of bezigheden?

Misschien heb je een familielid, een opa of vader die rond die leeftijd is. Dat maakt het makkelijker om het ook echt te voelen. Want vergelijk jouw leven eens met het leven van je opa of je vader. Degene met wie jij jezelf vergelijkt heeft het leven grotendeels achter de rug. Jij hebt misschien nog de tijd en de kans om dingen anders te doen.

Nou beantwoord nog eens de vraag?

Breek jij de tralies van je comfortzone of blijf je nog gevangen? Of misschien ga je nadenken over wat jij nu eigenlijk op deze aarde te doen hebt? Maar heb je het gevoel dat je vast zit in je eigen angsten, oordelen, regels, blokkades en belemmeringen. En je wilt wel kleine stapjes maar je durft niet. Mag ik je helpen? Wil jij dingen nu echt anders doen?

Wie ben ik eigenlijk……

Misschien denk je wel wie ik ben dat ik zulke vragen durf te stellen? Omdat ik ervaringsdeskundige ben. Ik ben nu 51 jaar en realiseer me dat ik zielsgelukkig ben met mezelf en mijn leven. Voor het eerst ben ik dat ook echt. Jarenlang zat ik zelf in die angstige ratrace, die kleine black box zonder uitgang, zonder lichtpuntje. Ik werkte lange tijd meer dan 60 uur per week. Voor het geld, voor het aanzien, voor de waardering van anderen, voor de hypotheek, voor een nieuwe auto, verre reizen, mijn ambitie ‘iets’ te willen worden. Later kwam ik er achter dat ik immers al iemand ‘iets’ was.  Toen ik depressief werd, een flinke burn-out kreeg en daarna nog eens 4 terugvallen. Toen ging/moest ik kijken wat ik hier eigenlijk echt te doen had, in mezelf. Ik was mezelf volledig kwijtgeraakt, als kind al.

Maar ik had/heb ook altijd mensen in mijn leven die zich hebben doodgewerkt, zonder ooit goed voor zichzelf te zorgen. Die na hun pensioen ziek werden, kwamen te overlijden. Of narcistische mensen die altijd een ander benadeelden, voorlogen. Spijt konden betuigen toen ze de dood in de ogen zagen, het niet meer anders konden doen. Mensen die in het laatste jaar van hun leven nog een bucketlist afwerkten. Mensen die doodziek werden maar op wonderbaarlijke wijze toch genazen omdat ze hier nog dingen te doen hadden. Maar ook mensen die hun leven echt nooit hebben geleefd. Uit koppigheid, trots, angst niet kozen voor de liefde. Alleen, eenzaam eindigden.

Mijn wake up call

Ik heb ervoor gekozen om te doen wat ik zielsgraag doe en dat is mensen op hun weg te ondersteunen als ze willen uitvogelen wie ze zijn, wat ze willen en wat ze kunnen. Hoe ze hun Bezieling en passie in het leven weer terug kunnen vinden. Dit doe ik op een bijzondere manier met Healing en Coaching. Het leven is een geschenk waar je het beste uit mag halen. Het leven is te kostbaar en te waardevol om het niet te leven zoals het bedoeld is. Voor jou en niet zoals anderen jou willen zien. En ik wens je toe dat je niet wacht tot je zeventigste of je eenenvijftigste.

Het mooiste nieuws…. Het is allemaal al in jou. Het is er al.

Bovendien gaat dit mooie proces heel fijn samen met de mensen waar je van houdt. Dit doe je ook het liefst. Maar van elkaar houden hoeft niet perse in een gevangenis. In vrijheid samen is toch veel fijner?

Vrijheid betekent geenszins dat je kunt doen en laten wat je wilt. Nee vrijheid betekent juist verantwoordelijkheid nemen voor jezelf en je wijze van leven. Hoe meer verantwoordelijkheid je op je neemt, hoe meer vrijheid jij ervaart. Je legt de verantwoordelijkheid niet meer bij de ander.

Van heel dichtbij heb ik meegemaakt dat het einde heel snel kan komen. Soms is er tijd om dingen recht te zetten, anders te doen, soms ook niet. Soms was er geen morgen. Dus daarom…….

Leestip: Liefdevol of vloekend communiceren? Jij zegt het maar.