Intuïtief, magisch, supergestoord of eigenlijk heel gewoon?

Als je meer ziet en ervaart dan anderen mensen. Als je kunt kijken, voelen op een dieper niveau, dat je weet wat er aan de hand is bij de ander, wat er speelt. En wat je ook nog eens kunt transformeren. Is nogal een dingetje toch?…  Maar eigenlijk is het heel gewoon. Misschien herken jij jezelf wel (deels) in mijn verhaal.

Als kind woonden wij bij een kerk met daaromheen een begraafplaats. Rondom ons huis een ruig stuk grond wat niet werd onderhouden door de gemeente. Het was onze speelplaats waar we hutten bouwden, waar we speelden in auto’s die daar werden gedumpt, waar je urenlang kon ronddolen in lege vervallen woningen met dichtgetimmerde ramen. Verstoppertje spelen. Maar waar ik ook regelmatig botten, delen van schedels, zelfs kaken vond. Bizar? Ja maar daar stond je als kind niet bij stil. Aan het einde van dit artikel vertel ik je hoe die menselijke resten hier kwamen.

Als kind was ik vaak doodsbang. Zag ik van alles bewegen, voelde ik dat er altijd iemand bij me was. Doodeng. Ik zag soms niets, ik voelde het meer en het jaagde me angst aan. ’s Avonds op bed was echt spooky. Ik zag altijd schaduwen die tot leven kwamen, bewegingen. Voor het op bed gaan keek ik altijd onder het bed of er echt niemand was. Als ik van school naar huis liep wist ik ver van te voren al hoe de sfeer thuis was. Zag ik regelmatig mijn pake en beppe die ik alleen van foto’s kende.

Deze herinneringen. Ik voel de paniek, de angst, de slapeloze nachten, het onbegrip van mijn omgeving, de bezoeken naar de dokter omdat ik zo’n raar angstig kind was. De reacties zoals ‘dat beeld je je maar in’,  ‘er is echt niets’. ‘En nu slapen, niet aanstellen’. Ik begreep er al helemaal niets van. Nu wel natuurlijk.

Ongelooflijke, enge ervaringen waarmee ik noch mijn ouders om konden gaan. Waarover je niet durfde te praten, uit angst dat ze je raar, gestoord vonden. Je leerde je stil te houden. Je leerde dat het niet waar was wat je zag. Het was er gewoon niet. Ik leerde me af te sluiten. Ik wilde het niet meer zien, ervaren.

Dit verhaal uit mijn kindertijd, staat niet op zichzelf. Daarna zijn er nog vele momenten op verschillende leeftijden geweest dat ik dingen zag, voelde, hoorde, ervaarde die anderen niet zagen. Vaak ‘wist’ ik dat er iets stond te gebeuren, negeerde het en durfde er niet over te praten. Ik leerde me stil te houden. Ik leerde het te negeren uit angst. Voor de oordelen van anderen maar ook omdat ik onwetend was.  Ik moest toch wel echt gestoord zijn.

Tijdens mijn periodes van burn-out kwam het in volle sterkte terug. En ik was bang, doodsbang dat ik gek werd. Dat ze me op zouden sluiten als ik vertelde wat ik zag, wat ik ervaarde. Ik hield me stil, ik sloot het af.

En nu… ben ik dankbaar dat ik deze ervaringen heb gehad. Want mijn antwoord op de vraag:

Intuitief, magisch, supergestoord of heel gewoon?

Nou alles bij elkaar eigenlijk. Maar vooral heel gewoon! Als je het accepteert en ermee om leert te gaan. En als je leert er gebruik van te maken en de voordelen leert kennen. Dan is het magisch! Als je dan ook nog leert met healing om te gaan en mensen helpt om weer de regie over hun leven te krijgen? Wel dan is het supergestoord in goede zin dan!

Supergestoord maar vooral genieten! Want het hoort bij me en het heeft altijd bij me gehoord!

De definitie van intuïtie of medialiteit:

Heel in het kort is medialiteit of intuïtie een non-verbale vorm van communicatie tussen ons als mensen.  Bewust of op een onbewuste manier.

De zintuigen die we bij medialiteit en intuïtie gebruiken:
♦ Helderzien
Een voorbeeld: kunstenaar of ontwerpers zien hun werken of ontwerpen vooraf vaak in een droom of visioen.  Maar wie kent niet het programma ‘Het zesde zintuig’ waar mediums worden ingezet om misdrijven op te lossen. Het gaat hier om het ‘zien’ van innerlijke beelden.

♦ Heldervoelen en Helderweten gaan eigenlijk samen.
Een voorbeeld dat je besluit thuis te blijven en niet met de auto weg te gaan. Achteraf weet je waarom.  Of je hebt een slecht gevoel bij een sollicitatie.  Of moeders die een raar gevoel krijgen, later blijkt dat er iets met hun kind aan de hand is.

♦ Helderruiken
Vanuit het niets ruik ik soms de parfum van mijn moeder. Als ik met bekenden ben vraag ik vaak wat voor geurtje ze gebruiken. Soms ruik ik sigarettenrook of juist de geur van oudere mensen. Nadat mijn vader was overleden heb ik in ons ouderlijk huis lang de geur van de aula geroken. Voor mij was het een soort rare gaslucht.

Helderproeven
Dit is wat een rare benaming die ik pas sinds kort bewust ervaar. Ik kook namelijk zonder te proeven. En nee ik gebruik geen kant-en-klare pakjes uit de supermarkt. Ik gebruik uitsluitend verse kruiden of gedroogde kruiden.  Soms kun je ook een bepaalde smaak in je mond ervaren, ogenschijnlijk vanuit het niets. Misschien van je lievelingskostje?

♦ Helderhoren
Het horen van een stem als je bijna wakker bent? Je denkt dat je de bel of de telefoon hoort. Maar helaas is er niemand aan de telefoon en staat er ook niemand bij de deur. Componisten die muziek innerlijk hebben gehoord en deze hebben opgeschreven?

Heb je kinderen of herken je iets uit bovenstaande?

Onbekend maakt onbemind of zeg maar angstig

Van oudsher is er vaak angst voor mensen die helderziend, helderwetend, heldervoelend zijn of anders gezegd mensen die zeer intuïtief zijn. Mensen vinden het idee eng, denken dat je dwars door ze heen kijkt en weet wat ze denken. Dat geeft ze een ongemakkelijk gevoel. We kennen allemaal wel die verhalen van heksen of tovenaars die levend werden verbrand of verdronken of met stenen doodgeslagen in heel andere tijden. Puur uit angst en onwetendheid werden deze mensen uit de weg geruimd. Iemand die gaven had hield dat vaak voor zich, uit angst om vermoord te worden. Het was een taboe, een zonde. Ik zou zielsgraag willen dat medialiteit en intuïtie uit de taboesfeer gehaald werd.

Kijk ik dwars door mensen heen?

Deze vraag krijg ik wel eens van mensen. Nou nee zeg! Zou ik dat de hele dag doen, op andere mensen intunen om te ontdekken wat ze voelen, denken, vinden dan zou ik ziek worden. Ik zou het niet lang volhouden. Bovendien wat heb ik eraan? Wat interesseert mij het wat een ander denkt of vindt. Helemaal niets. Wat een energieverspilling. Ik sluit me al af voor alle prikkels als ik een dagje ga winkelen of naar een concert of zo ga. Ik bescherm me juist voor al die indrukken en prikkels van buiten, van andere mensen.

Wanneer wel…..

Nee ik heb van mijn gave mijn werk gemaakt. Dit houdt in dat ik zeker op jou kan intunen met jouw toestemming. Dit houdt ook in dat ik jou aan inzichten kan helpen die je blokkeren in je leven. Ik wijs je op je blinde vlekken. En met mijn gaven in combinatie met coaching, ondersteun ik je zodat jij weer in je eigen kracht komt te staan. Los van al die oude meuk, oude klachten, lasten van het verleden, van je (voor)ouders die jou niet meer helpen, je juist tegenhouden te groeien en te genieten van je leven. Kortom ik beschik over die gaven van intuitie maar ik gebruik ze om mensen te ondersteunen in hun persoonlijke en spirituele proces.

En herken jij iets in bovenstaande?

Het is nu de tijd om je gaven te gebruiken om prachtige dingen in dit leven te doen. Er niet meer voor weg te lopen maar te onderzoeken wat het nu eigenlijk is, wat je ermee kunt, en wat deze gaven kunnen bijdragen aan jouw geestelijke en spirituele groei. Anderen te ondersteunen om ook te groeien.

De route terug naar je hart, te luisteren naar je gevoel, je intuïtie.
Je hoofd wat minder aan het woord te laten. Met het doel andere harten te bereiken, niet andere hoofden.

Ons hart openen. Het leven te leiden zoals dat is bedoeld. Bewust te worden. Enfin je snapt vast wat ik bedoel.
Te transformeren naar de persoon die je in essentie bent.

Moedig en jezelf zijn

Ik wens je de moed toe om medialiteit of intuïtie niet als iets geks, eng, gestoord of spectaculair te zien. Niet als iets bijzonders. Het is namelijk gewoon, allemaal hebben we die gave. Alleen zijn we vaak vergeten dat we deze gaven hebben. Onze kinderen hebben deze gaven bijna allemaal vanaf de geboorte. Het is aan ons als volwassenen om ze te leren ermee om te gaan. Niet door het te negeren en af te sluiten. Nee. En voor de mensen die liever gaan dammen of vissen, ook helemaal prima.

Word wakker en begin met echt te leven.

En hoe denk jij over deze vraag na het lezen van dit artikel?

Medialiteit, magisch, supergestoord of eigenlijk heel gewoon?

Misschien vind je deze artikelen ook interessant? 
Wie heeft gelijk? Je hart of je hoofd?
Wat is Healing?

Anekdote. Maar hoe kwamen die schedels, kaken, beenderen daar nu in onze ‘achtertuin’? Deze grensde aan het pad rondom de begraafplaats en wij hadden daar een doodgraver. Destijds werden die graven nog echt met een spade met de hand gegraven voor zover ik mij dat herinner. Deze doodgraver was een vrolijke noot, een masker natuurlijk om te verbergen wat zijn echte gevoelens waren. Maar destijds was hij een kleurrijk persoon waarover vele bijzondere anekdotes verteld werden.

Nou tijdens het graven kwam hij vaak nog oude botten en oude resten tegen. Destijds droegen mensen ook andere kleding, andere kouzen maar ook andere kisten van een harder soort hout. Geen idee wat ze nu met die resten doen maar destijds stonden er regelmatig mensen om hem heen te genieten van zijn (lugubere) grapjes. Ik hoor die doodgraver nog zeggen: ‘Hast ek noch in nije harses noadich? Hjir hast der ien’. (heb je ook nog een nieuwe kop nodig? Hier heb ik nog een voor je.) en hij gooide de schedel naar de bewuste groep mensen toe. Nou zo dus…….