Wat mensen die ‘vast’ zitten gemeen hebben
18 juni 2019
Wanneer breekt jouw hart? Luister naar je intuïtie.
18 september 2019
Wat zou jij zielsgraag willen veranderen? Hoe ga jij om met het leed in de wereld?
Als alles mogelijk zou zijn? Wat zou jij dan zielsgraag willen veranderen? Wat raakt je, wat maakt je boos, waar word je intens verdrietig van?
En wat doe je met die emoties?
Verdring je ze door snel iets anders te doen, zodat je die emoties weg kunt sturen, vergeten wat je heeft geraakt? Of onderneem je juist iets, hoe klein ook? Jij bent degene die iets kan of mag veranderen als je wordt geraakt. .
Wat mij raakt
Ik word bijvoorbeeld geraakt door nieuws dat er steeds meer jongeren/jongvolwassenen met een depressie te lang op een wachtlijst staan voor zorg. Voor zover mogelijk help ik jongeren/jongvolwassenen die bij mij komen en ik deel vasthoudend nieuws wat ik lees. Het is iets wat ik zielsgraag wil veranderen. En mijn steentje, liefst een grote baksteen aan deze problematiek bijdragen.
Dierenleed en vernietiging van onze natuur
Ik word echt pisnijdig en tegelijk intens verdrietig als ik lees over dierenleed, mishandeling of zoals die branden in het Amazonegebied. En zwerfafval ook zo’n ‘dingetje’.
Ik deel dit soort berichten, ik ruim regelmatig afval op, onderteken petities en ik probeer zo bewust mogelijk te eten, te leven. Dit lukt niet altijd maar ik doe mijn best.
Er zijn meer voorbeelden te noemen die me raken. Maar dit zijn de meest actuele problemen die mij momenteel erg bezighouden. En waarin ik persoonlijk iets wil veranderen voor zover dat kan. Vasthoudend Stapje voor stapje. Ding voor ding. Want ook kleine stapjes en kleine dingetjes kunnen een grote verandering teweeg brengen.
Omgaan met het leed in de wereld
Het leed onder ogen zien vond ik eerst ontzettend zwaar, werd er depressief van. Vaak negeerde ik het nieuws omdat ik er eenvoudig niet tegen kon, laf misschien. Nee toch niet maar ik kon er niets aan veranderen dacht ik. Maar dat kan ik wel en daar ben ik ook mee bezig. Op mijn manier.
‘De mensen die gek genoeg zijn om te denken dat ze de wereld kunnen veranderen,
doen dat ook.’
Steve Jobs.
Alles is mogelijk als jij het echt wilt
Daar geloof ik heilig in. Ook in je uppie kun je een ripple effect teweeg brengen. Als je dat wilt en als je vasthoudend bent, je niet uit het veld laat slaan. De tegenstanders negeert. De medestanders meeneemt.
Steve Jobs een inspiratie
Deze mooie quote van Steve Jobs hierboven voelt voor mij helemaal passend. Hij is een briljant voorbeeld dat alles mogelijk is.
En jij wat zou jij zielsgraag willen veranderen in de wereld? Denk je dat je het kunt? Of twijfel je? Kom je al in actie?
Yes we can! Weet ik inmiddels absoluut zeker! Wanneer jij je hart gaat volgen en in beweging komt!
Omgaan met het leed in de wereld
Mensenleed, dierenleed, natuurbranden, natuurrampen, ongelukken, hongersnoden. Tjonge het is dramatisch gesteld met onze wereld, zo voelt het als je al het nieuws momenteel volgt. Zeker als je hooggevoelig bent, net als ik, kan je compleet van de kaart zijn als je in het nieuws hoort of leest dat er opnieuw 1500 varkens zijn verbrand terwijl dat er gisteren duizenden kippen waren, dat er een enorme bosbrand woedt in Amazonegebieden en dat het aantal depressieve mensen, jongeren nog nooit zo groot is geweest.
Dat er weer een jonge vrouw is vermoord, een ander aangevallen en ernstig verwond door 3 vechthonden.
Omgaan met het leed in de wereld. Veranderen begint klein.
Het raakt mij altijd intens, wordt er kotsmisselijk van, voel paniek opkomen, een intens verdriet, pijn. Het overweldigd me gewoon. Met een gevoel ik wil hier niet meer zijn, wat een klote wereld. En dan die onmacht. Het weten dat je er niets aan kunt doen, dat het niet jouw schuld is, maar dat je zielsgraag wel die invloed zou willen hebben om te voorkomen dat er ooit nog een dier, een mens pijn zou mogen lijden.
Kop in het zand
Het makkelijkste is om je om te draaien, weg te draaien en dit soort berichten negeren. Ter bescherming van jezelf. En dat mag ook, ik heb dat ook tijden gedaan omdat ik het lezen niet aankon. Ook met de gedachte ‘ik help er niemand mee als ik zo depressief, ziek word van die berichten’. Ik verander er niets aan door me zo te voelen. Heel begrijpelijk.
Toch ben ik met dat kop in het zand gestopt. En heb mijn eigen strategie gevonden om hiermee te dealen en ook anderen mee te helpen. Omdat nietsdoen geen optie meer is. Mijn manier vind je onderaan dit bericht.
Wat je wel kunt doen
Door bovenstaande gevoelens help je natuurlijk niemand. Jezelf absoluut ook niet. Maar je kunt wel iets doen. En dat is je eigen verantwoordelijkheid nemen voor jouw ding, jouw stukje hier. Hoe klein ook. Jezelf als rolmodel laten zien, laten horen aan anderen, je kinderen. Je kinderen leren doe belangrijk het is dat ze bewust zijn, bewust leven, de natuur, onze planeet. Hun planeet! Jouw mening, je bewuste gevoelens delen met anderen, ervoor uitkomen wat jij vindt, wat je voelt.
Veranderingen beginnen klein
Het hoeft niet, mag wel, met enorm grote acties of daden verschil maken. Maar alle veranderingen beginnen klein.
♦ Door je eigen afval op te ruimen;
♦ Je kind te leren dat ook te doen, uit te leggen waarom;
♦ Liefst ook een ander zijn vergeten afval mee te nemen;
♦ Door bewust te leven, bijvoorbeeld minder vlees te eten, minder plastic te gebruiken;
♦ Door zelf liefdevol met mens en dier om te gaan, met de natuur;
♦ Door eens een stelling in te nemen, je mening te delen;
♦ Een petitie ondertekenen.
Omgaan met het leed
Die emoties, die angst, die walging bij het lijden in de wereld Dat is wat mij betreft nog het ergste om mee te dealen. Die onmacht. Ik begrijp dat het makkelijker is om weg te kijken, niemand wil dit soort gevoelens ervaren.
Ik deel je hoe ik hier mee omga. Liefdevol en met respect dat is mijn intentie.
Mijn manier
Wanneer ik iets heftigs lees of hoor zoals hierboven genoemd dan voel ik absoluut wel eerst die hele heftige emoties en voel ik me ziek en overweldigd maar dan pak ik mezelf terug.
En ik ga in een meditatie. Dus zitten, ogen gesloten op een rechte stoel, handen met de palmen naar boven op je bovenbenen of gevouwen voor je. Maakt niet uit of je niet 100% rustig bent, dat komt vanzelf.
Visualiseer een groot wit licht, net als de zon. Dit mag boven je maar het mag ook vanuit je hart chakra ontstaan, in het midden van je borstbeen, bij de vrouw tussen de borsten. En maak dat licht of de zon groter, sterker en feller.
Ik zie dan dat al die zieltjes die overleden zijn in die zon, in die witte energie. Allemaal zieltjes van dieren, mensen, kippen, varkens, paarden, konijnen die zijn overleden.
Deze zieltjes zijn zelf lichtjes en je ziet ze in die zon, in dat licht naar boven gaan.
Ik vraag God dan, jij mag de hemel vragen of iets anders als je niet gelovig bent, om deze zieltjes te verwelkomen. Ik vraag ze allemaal op te vangen, ze gerust te stellen. Ze ontdoen van alle pijn, angst, stress die ze hebben meegemaakt. Ze te verwelkomen in vrede en liefde. Daar is geen pijn meer alleen liefde en vrede.
Dat helpt mij met dit soort gebeurtenissen om te gaan. Ik kan er verder niets aan veranderen, het is gebeurt. Dit kan ik wel doen. Hoe ga jij om met het leed in de wereld? Wat zou jij zielsgraag willen veranderen?
2 Comments
Iets wat maar weinigen met mij eens zijn, moeders moeten thuis zijn als kinderen uit school komen. Ook! Juist tieners! Ze mogen niet in een leeg huis thuiskomen. Ik ben er van overtuigd dat dat teveel gebeurt en dat daardoor jongeren ontsporen. Mijn dochter van twintig heeft hier altijd veel aan gehad en deelt alles wat ze wil met mij. En ook mobiel uit als je kind thuis is. Kies je voor kinderen? Dan niet voor een carriere……… of constant mobieltje aan. En verwerk eerst je eigen verleden voor je aan kinderen begint. Mijn overtuigde mening……oh lekker om dat eens op te schrijven want ik ben hier heel voorzichtig mee.
Wat fijn te lezen dat jij zulke bewuste keuzes maakt met betrekking tot je kinderen. Prachtig ook dat je hier zo open over kunt praten met je dochter. Ik denk ook dat dit voor veel mensen wel de ideale situatie zou kunnen zijn maar dat dit wellicht niet binnen ieder gezin haalbaar kan zijn. Maar toch wel de fijnste thuisbasis denk ik zeker. Dank je wel voor je open mening. Waardeer dat absoluut!