Afgeleerd om te voelen
Vooral hooggevoelige mensen hebben afgeleerd om naar hun gevoel te luisteren. Op jonge leeftijd leren ze al dat het niet waar is wat ze voelen. Ze hebben niet geleerd om op hun gevoel te vertrouwen. Te vaak hebben ze gehoord dat ze moeten stoppen met huilen, want er is niks. Te vaak is ze verteld dat ze niet bang hoeven te zijn, er is niets om bang voor te zijn. Maar in jouw realiteit was er wel reden om te huilen of bang te zijn.
Gevolg is dat ze ook als volwassene alles wat ze voelen, ook het mooie en liefdevolle, bagatelliseren. In de trant van ‘ach laat maar, het is niet waar’. Of zeggen ze tegen zichzelf ‘ stel je niet zo aan’. Een herhaling van wat ze vroeger hebben gehoord thuis, op school, op straat.
En dan komt heel snel het moment dat het hoofd het wint en dan bedenk je van alles om datgene wat je ingefluisterd kreeg door je gevoel, snel te vergeten, weg te duwen.
Dat dus vertel ik onder andere aan mensen als ik dat zie. Oftewel het is een voorbeeld omdat iedereen het wel op eigen wijze manier ervaart.
Ik zie ook altijd dat het hoofd is afgesloten met gedachten, zorgen, emoties, angsten, onzekerheid. En juist dat houdt het voelen tegen.
Het hoofd wint het van het gevoel
Doordat het harder roept. En je bent gewend om terug te keren naar je gedachten, je ego die je gevoel overschreeuwt. Het wint.
De signalen van je gevoel, je hart zijn veel subtieler, veel zachter maar vooral ook heel liefdevol. Dit soort signalen voelen ook altijd goed, als je het de kans geeft zich te openbaren, als je er naar luistert.
Je intuïtie geeft bijvoorbeeld een signaal als:
Iets niet goed voor je is. Enkele voorbeelden:
♥ Je hebt de hele dag gewerkt of op school gezeten en je vriendin wil de kroeg nog in. Je bent moe, je gevoel zegt ga lekker chillen, maar je hoofd zegt ‘stel je niet aan, doe niet zo ongezellig’.
♥ Als je kind lastig is, druk, misschien zelfs onhandelbaar. Terwijl je dat net op dat moment niet kunt hebben, je bent al zo overprikkeld, moe, slecht gehumeurd. Daar istie. Je kind spiegelt je.
♥ Als er iets ongrijpbaars is wat je beschermt. Met de nadruk op ongrijpbaar. Een voorbeeld is dat je ergens naar toe zult gaan, bezoek afleggen, een weekend weg, en er is iets wat je een naar gevoel geeft. Je weet niet wat. Je besluit niet te gaan, later lees je dat er een ongeluk is gebeurd. Op het moment dat jij daar had moeten rijden.
♥ Het vertelt je ook als je je enorm goed voelt bij iemand, misschien een wildvreemde. Je voelt een prachtige verbinding terwijl je elkaar voor het eerst ziet.
♥ Je kunt ook zomaar hoofdpijn, buikpijn, verdriet voelen. Je niet lekker voelen. Je wordt gebeld door iemand van de school van je kind, hij of zij is gevallen of heeft een ongelukje gehad. Of iemand van wie je houdt ligt in het ziekenhuis of is overleden.
Herkenbaar?
Gevolgen als je je gevoel, je hart volledig negeert
Wanneer je leert om nooit te voelen, betekent dat je alles met je hoofd doet. Dit betekent ook dat je dingen doet, besluiten neemt omdat je hebt aangeleerd wat je moet doen. In de trant van ‘zo hebben we het altijd gedaan’. Of ‘zo hoort het’.
Kortom je leidt een leven op basis van alles wat je is aangeleerd.
Bedenk voor jezelf maar eens wat je precies hetzelfde doet als je ouders. Je ouders hebben dat waarschijnlijk geleerd van hun ouders.
Wat voor dingen doe je automatisch? Wat voor patronen en regels, gewoontes zijn hetzelfde als bij jou thuis vroeger.