God vind dit niet ok!

Dacht ik angstig toen ik ontdekte dat ik meer zag, meer voelde dan anderen. Ja toen ik er zeker van was dat ik onder andere helderziend, heldervoelend en ook nog eens helende handen had. Maar ook nog eens ontdekte dat ik blokkades en meer bij mensen kon verwijderen. Kortom dat ik kon transformeren met mijn gaven.

In mijn omgeving, ook bij sommige klanten voel ik soms ongemak, onzekerheid. Als ik vertel wat ik doe, als ik wat haper, vastloop bij het uitleggen omdat het nu eenmaal ook lastig uit te leggen is. Ik weet het ook soms niet. Je moet het gewoon ervaren.

Weer lekker in je lijf en bij je gevoel

Hoe vertel je nu dat jouw onderbewuste met mijn onderbewuste in gesprek gaat. Of jouw ziel of intuïtie met mijn ziel of intuïtie communiceert.

Dat ik als kanaal en doorgeefluik jouw blokkades mag verwijderen, die oude rommel mag opruimen, jouw blinde vlekken boven water mag krijgen. En jou inzichten mag geven zodat je zelf weet wat je tegenhoudt om dat fantastische leven te leven zoals jij dat graag wilt. Als jezelf, als jouw authentieke, kleurrijke zelf. 

Dat jij je realiseert na zo’n sessie dat het tijd is dat jij jezelf, je eigen mooie versie mag zijn. Ja duh. En hoe je dat zelf doet. En nee dit dekt de lading ook nog niet helemaal. Lastig blijft het dus.

Angst van vroeger

Want als je net als ik met een religie en de kerk bent opgegroeid dan komt er een immens oordeel met daarbij horende angst naar boven. Want er is er maar een die kan genezen hebben we geleerd.

En van verhalen uit de bijbel of van vroeger weten we nog heel goed wat er gebeurde met mensen die zeiden dat ze konden genezen. Of als ze bijzondere gaven hadden. Ketters werden ze genoemd, satans, de duivel. Ze werden levend verbrand, verdronken, gestenigd.

Als je religieus bent opgegroeid net als ik dan wist je donders goed dat je het uit je hoofd moest laten om bij dit soort mensen hulp te zoeken als je in nood was.

Ik kan me de zondagse preken van de dominee nog levendig herinneren. Niet inhoudelijk want ik snapte er geen hout van maar de boodschap, de toonzetting en de waarschuwingen waren duidelijk.

Vergeet ook niet de oordelen van je familie, je vrienden, je omgeving die je waarschijnlijk al volledig hebt ingevuld. Zijn die oordelen er wel echt?

Gehoorzamen, je ouders, God en de kerk.

En anders werd je gestraft en in het uiterste geval belandde je in de hel en zou je je ouders, je familie en God nooit in de hemel tegenkomen. De angst overheerste als kind al bij mij als ik stiekem iets deed wat officieel niet mocht. Wat zou God denken, die ziet immers alles. Doodsbang werd je ervan. Een oerangst mag je het wel noemen. Die ingevreten was, en lang is blijven plakken.

Natuurlijk weet ik ook dat vele religieuze instituten inmiddels een transformatie hebben ondergaan.

Ik heb mijn gaven lang weggestopt, genegeerd.

Uit angst voor bovenstaande, de wraak van God en de oordelen van andere mensen. Tot het niet meer lukte. Omdat ik mijzelf niet was en omdat ik juist deze gave van God heb gekregen. Zo zie ik het.

Ik geloof nog steeds, meer dan ooit. Wel geloof ik persoonlijk in een liefhebbende God en niet in een die wraakzuchtig, boosaardig, eng, autoritair of een dictator is die ons straft of naar de hel stuurt als we iets niet goed doen. Nee ik geloof dat God van alle mensen houdt. Ik zie God als liefde en licht.

Ik zie ons allen als kinderen van God en ik ben dat met mijn gaven net zo goed als ieder ander.  Niemand is beter of meer dan een ander. Ik ben me ervan bewust dat ik mensen mag ondersteunen en helpen juist als kanaal en doorgeefluik. Ik vraag altijd hulp ‘van boven’. En ik ben zeker niet eng, of een of andere duivel. Ik doe mijn werk met grote liefde voor de mensen met wie ik zo’n sessie mag hebben. Niets mooier dan een blij mens na een sessie.

En ach mijn vrienden, mijn naasten die willen toch het beste voor mij? Niets om bang voor te zijn toch?

Maar waarom dan die angst?

Ik ben die diepe angst Inmiddels kwijt. Maar mijn klanten soms nog niet. Sommige mensen zijn doodsbang om ervoor uit te komen dat ze met mij een healende coachingsessie hebben gehad, dat het ze enorm heeft geholpen. Dat ze weer goed in hun vel zitten, dat ze groeien als mens.  Ze ervaren hun eigen power. God weet dit en staat dit toe. Maar waarom dan die oude angst nog steeds?

Hoe denk jij hierover?

Vindt God dit niet ok? Of ben je misschien bang voor het oordeel van je familie, je collega’s, je vrienden als je weer de regie krijgt over je leven, juist door zo iemand als ik. Of dat je ontdekt dat je zelf ook prachtige gaven hebt. Maar niet weet hoe ermee om te gaan.

Of vind je, net als ik, dat het absoluut de tijd dat healers hun gaven mogen inzetten? Zichzelf mogen laten zien!  Er zijn en komen immers steeds meer mensen die bijzondere gaven en kwaliteiten hebben en die een waardevolle aanvulling kunnen zijn op onze reguliere zorg?

Vind jij dat onze gaven en talenten ingezet mogen worden of voelt het voor jou niet ok omdat je bijvoorbeeld religieus bent opgevoed? Of uit angst voor je omgeving. Ik ben heel benieuwd, Meer weten over mijn manier van healen en coachen?