Doe toch eens normaal!

Of hoorde je in het verleden uitspraken in de trant van ‘stel je niet zo aan!’ ‘Waarom doe je altijd zo?’ ‘Of gebruik je verstand nu eens!’ Luister nu eens en doe wat ik zeg!’ Doe niet zo zweverig!’

Misschien ook wel opmerkingen als ‘jij bent van de groenteboer of de bakker’, ‘jij bent zo anders.’Of ‘o die is het zwarte schaap van de familie. Die gedraagt zich zo raar.’ Zeg, doe toch eens normaal!

Dit zijn uitspraken die jij vast vroeger wel eens hebt gehoord, misschien wel heel vaak in je kindertijd. Maar waarom doet iemand deze uitspraken? Eigenlijk zegt die persoon dat jij je niet normaal gedraagt en dat jij je moet aanpassen aan de normen en waarden van wie eigenlijk……..

…. aan de mensen binnen jouw gezin, je ouders, je familie. Misschien de kerk, de leraren op je school, je vriendjes en vriendinnetjes, je buren, je leefomgeving.

In feite wordt op dat moment gezegd dat jij niet normaal bent, dat je anders bent, je ‘anders’ gedraagt. Niet goed genoeg bent. Dat er van jou op dat moment wordt verwacht dat jij wel normaal wordt, of doet wat iedereen doet! Dat je braaf in de pas meeloopt. En niet met je hoofd boven het maaiveld uit komt.

Als je doet wat anderen zeggen ben je weer het lieve kind, het witte schaap dat er weer bij hoort. Je bent weer normaal. Je leert het gedrag te vertonen wat jouw erkenning geeft.  Mensen oordelen niet meer zo hard tegen je, als je geluk hebt. Je wordt minder gekwetst, minder afgewezen want jouw kopiestrategie werkt. Een ander bepaalt. En jij geeft je macht, je regie en je eigen kleurrijke ik weg. Want dat is wel mooi en lekker veilig. Voor de korte termijn.

Ben jij een kloon of ben je authentiek?

Maar ben jij een kopie, een kloon? Nee toch? Waarom zou je dan je best doen om je zo te gedragen? Het enige wat je ermee bereikt is dat je niet ontdekt wie je in essentie bent. Wie je echt bent. We zijn allemaal unieke, bijzondere creaties. Met eigen vaardigheden, talenten, karakters en een eigen kleurrijke missie. Jij bent jij! Perfect zoals je bent. Zoals je echt bent. Door te doen wat anderen van jou verwachten haal je dat perfecte, unieke naar beneden. Tot je vergeten bent wie je echt was, ooit.

Het verleden is niet jouw toekomst

Wat vroeger werkte voor bijvoorbeeld je ouders, de kerk, school hoeft voor jou niet te werken. Niet goed te zijn. Want letterlijk alles en iedereen is aan verandering onderhevig. De natuur, het onderwijs, de mensen, de kinderen, de maatschappij, de wereld. Door te willen voldoen aan de verwachtingen en eisen van anderen focus je je niet op wat je echt heel graag wilt. Je doet je zelf te kort.

Vroeger was het normaal kinderen te willen hebben. Een gezin te stichten net zoals je (voor)ouders, je familieleden. Voor veel gezinnen werkte het rollenpatroon erg goed. Moeder was fijn thuis bij de kinderen, zorgde voor het huis, dienstbaar voor de (schoon)ouders, de buren. Vader werkte zich uit de naad om voldoende inkomsten te verdienen voor een fijn leven samen. Niks mis mee als jij daar gelukkig mee bent.

Nu is dit misschien in deze tijd voor velen een utopie omdat de werkelijkheid anders, lees veranderd is. Beide ouders moeten wel werken om de kop boven het water te kunnen houden. Om de hoge hypotheek en de studie voor de kinderen te kunnen betalen. Een gezin onderhouden kost veel geld. Je wilt je kinderen immers alles geven wat ze nodig hebben. Ben je gelukkig met zo’n situatie? Helemaal prima! Gaat het met de kinderen ook goed? Weet je het zeker? Supermooi.

Maar…….

Geeft je gevoel een heel ander signaal

Heb je het gevoel dat je wordt geleefd. Je wilt graag gelukkig zijn maar je bent het niet. Je voelt druk, onrust. Man wat lastig om te omschrijven wat je nu echt voelt.  Soms laat je je fantasie lekker gaan en droom je over reizen, een andere baan, een ander soort relatie. Leuke dingen doen met je partner, met je kinderen. Maar dan roept de plicht weer, en zit je weer in de waan van de dag.  En zeg je tegen jezelf: “doe toch eens normaal’.

Wie ben je nu echt

Het verleden is geweest, misschien heb je lang in de pas gelopen. Heb jij je best gedaan om aan de verwachtingen van anderen te voldoen. En heb je nu het gevoel ongeveer zoals hierboven omschreven. Dan is het misschien tijd om weer eens je intuïtie, je gevoel in je leven uit te nodigen. Je eigen normen en waarden, je eigen kracht te onderzoeken. Jouw eigen geloof te creëren. En te beginnen met deze vragen:

♠ Wat geloof ik?
♠ Wat denk ik?
♠ Wat voel ik?
♠ Wie ben ik?
♠ Wat is mijn rol hier op aarde?

Wees lekker uniek en eigenwijs, heb een eigen mening. Jij bent uniek en mag dus ook anders zijn dan een ander. Precies daarom mag jij geloven in je eigen wijsheid. Kom uit die kast!

Lastig, eng? Jazeker!

Vind je dit moeilijk of eng om uit die kloonpositie te stappen? Want ik weet als geen ander hoe eng het is om jezelf zo zichtbaar te maken. Je eigen mening te laten horen, openlijk en zonder angst. Ik heb lange tijd angst gevoeld, echte angst over hoe andere mensen over mij zouden oordelen als ik me liet zien en horen zoals ik me echt voelde. Er zijn mensen die dit gaan afkeuren, jou gaan afkeuren, die tegen je zeggen ‘Doe toch eens normaal!’ Omdat je niet voldoet aan hun normen en waarden. En dat mag. Waarschijnlijk is het ook beter voor jou om afscheid te nemen van dit soort mensen. Ook relaties veranderen.

‘En wie heeft trouwens de voorwaarden bedacht wat nu normaal is en wat niet?
Ik voor mezelf, en dat mag jij lekker ook!’

Oefening:

Maak eens een lijstje van je eigen normen, waarden en geloofsovertuigingen.
Geloof erin en beloof jezelf achter je eigen dingen te blijven staan.

Nogmaals eng allemaal? Jazeker maar de kunst en de uitdaging is bang te zijn maar toch doen wat je zielsgraag wilt doen. Jezelf zijn! De beloning is fantastisch! En altijd anders dan je hoofd kan bedenken.

Als ervaringsdeskundige, trainer, healer en coach help ik je zielsgraag jouw pad weer te vinden, want het mooiste pad is jouw eigen pad. Laat je verrassen, door jezelf.

Vind je het lastig waar te beginnen? Lees eens verder over een Healende Coachingsessie.

Leestip: Ben jij authentiek en bijzonder?